Ailem yıllarca kardeşler arasında hiçbir ayırım yapmadan aynı eşit şartlarda ve sevgi ile büyüttü bizleri, muhteşem bir çocukluk geçirdim, asla kardeşler arasında en ufak bir kıskançlık yok, eşit şartlarda herkes ne alacağını ne vereceğini çok iyi bilir.
Okul yıllarımızı hatırladığımda da hiç kimsenin birbirinden çıkarı olmadığı güzel yıllardı, saf ve mutlu yıllar, oldukça kuvvetli bir arkadaş topluluğu, adeta kenetlendik birbirimize halen bile devam ediyor.
Oysa okul bitip iş hayatına başladığımda gerçek yaşamın” lay lay lom” olmadığını gördüm, herkesin birbirinin kafasına basıp yer elde etmek için çok çeşitli entrikaların döndüğü yaşamı görünce resmen “dumura “uğradım, arkadaşlıklarda aynı şekilde o saf ve masum ilişkiler yoktu artık maalesef.
Bu tür insanlarla hiç uğraşmadım..
Ben de kusursuz değilim tabii ki,
Ama insan olarak insanların hatalarını sürekli tolere etmek de yorucu, insan olmanın doğasına aykırı, her ne kadar olgun düşünsen de.
Kendini göstermek ve kabul görmek isteyen insanlara sadece gülerek baktım, çok enteresandır ki egolarını ve hazlarını gideremeyen insanlar bir topluluk içinde konuşurken bile hemen araya girip sözü ve gözü kendi üzerinde tutmaya çalışırlar bana hep komik gelmiştir.
İnsan değeri ve yaptıkları işler kadar kabul görür, sistem olmayanı geri alır zaten,boşa enerji tüketmemek gerek.
Oysa yaşamın anlamını anlamaya başladığımda kafamda ki soru”bunlar nasıl insanlardı”, sonraları aldığım eğitimle de bağlantılı olarak anladım ki her renkten çeşit çeşit insan var ve saygı göstermek zorundayım.
Zaten yaşam tek bir çizgi üzerinde kalmayacak, inişler, çıkışlar hep bizler için.
Birbirlerinin hayatlarını mahfeden hatta travmalara kadar bile varabilen, psikolojik sıkıntı ve baskılarla insanların hayatlarını bitiren yine insan, fütursuzca hareket edip ve ne dediğini bilmeden insanlara sıkıntı veren bir sürü insan, hiç hakları yok iken, ama doğa da her çeşitten varlık var, eğri ya da doğru birbirini tamamlayacak.
İnsanlarla sohbetlerimiz sırasında hep şu sıkıntı dile getirilir, kayınvalide, kayınpeder, görümce, sülale, iş, iş ortağı ya da arkadaş v.s birbirlerinin hayatlarını mahfeden, kendine batırılan çuvaldızın acısını başkasına batırarak hafiflettiğini zanneden bir sürü aymaz insan var, kimi para için kimi onaylanmayan kişilikleri için sürekli saldırıda diğer insanlara.
İnsan hak ettiği kadar onay görür, bunu unutmamak lazım.
Başkasının malını mülkünü, hayatını, mutluluğunu sorgulamak, karışmak ve negatif tüm duygularını insanlara aktararak mutsuzlularından mutluluk duymak nereye kadar, bunu sorguladığında zaten iyi insan olma yolunda adım atmış sayılırsın.
Sen parmak izi gibi kendine özelsin, güzeli gördüysen çirkini de göreceksin hayat hep gülmeyecek, ağlatacak da güldürecek de, sistem böyle.
Kendin için en iyisini yap, hayat yaptıkların ve yapacakların kadar, diğer insanlar için acı ya da tatlı bir garnitür den ibaretsin hepsi bu.
FACEBOOK YORUMLAR