Acı Gün

 Bu gün, benim ve ailem için acı bir günün yıldönümü.
 Babam, rahmetli Cihat Güngör’ü 11 yıl önce bu gün kaybetmiştik.
 Ankara havaalanından Erzurum’a uğurladığımın ertesi günü o haberi almıştık.
 Güzel ve merhametli bir insandı.
 Çok yakışıklıydı.
 “Erzurum’un Ayhan Işık’ı” derlerdi kendisi için.
 Kendini halka adamış bir taşra politikacısı idi.
 Demokrat Parti’de siyasi hayata atıldı.
 Önce Erzurum Merkez İlçe Başkanı oldu.
 27 Mayıs darbesinde içeri alındı.
 Bu darbe sadece ülkeyi değil, ailemizi de darbelemişti.
 Gazetemiz kapandı, matbaamız yok fiyata satılmak zorunda kalındı.
 O’nun için halka hizmetin lezzeti hiçbir işte olmazdı.
 O yüzden siyaseti seçtiğini söylerdi.
 Paraya, pula tamahı hiç olmadı.
 Yani, siyaset zenginlerinden olamadı.
 Böyle şeylere asla tenezzül etmezdi.
 Kul hakkından korkardı.
 Merhametliydi.
 DP’de ilçe başkanıyken köyleri dolaştığında yoksul bir köylü çocuğunu bulup evimize getirdi.
 O’nu büyüttü, askeri okula verdi,
 O çocuk askeri okuldayken 27 Mayıs darbesi olmuştu.
 Okulu terk etmek zorunda kalmıştı.
 Ailece bu duruma çok üzülmüştük.
 O benim manevi kardeşimdi.
 Sonraki yıllarda da evimizde manevi kardeşlerim oldu.
 Onlarla mutlu yaşadım.
 Sabahları erkenden evimizin önüne insanlar yığışırdı.
 Kiminin hastası var, kiminin başka derdi.
 Hepsiyle ayrı ayrı ilgilenir, önlerine düşerdi.
 Yüksünmedi hiç.
 Adalet Partisi’nin son il başkanıydı.
 Cenazesine büyük bir kalabalık katılmıştı.
 Rahmet içinde olsun inşallah.