Çaresizlik denen şey nedir bilirmisiniz?çare aramanın yan adımıdır yoksa anlamı olmayan yitikliklerin başlangıcımıdır ? ÇARESİZLİK NEDİR?
Çaresizlik denen o melun kelime acaba şu satırlar olabilirmi? ‘’kendi içinizde yaptıklarınızla ,yaşadıklarınızla,söylediklerinizle,gördüklerinizle vede görmek isteyipte göremediklerinizle anlamlandıramadığınız bir kaos ile iç dünyanızda çarpışmak yorgun bir savaşcı gibi ayakta durmaya çalışmak’’olabilirmi ?
Bazen canınız okadar yanarki okadar canınız acırki içinize attığınız o tüm can kırıkları sizi inim inim inletirken siz ne söyleyebilir nede yazabilirsiniz şayet biraz olsun kalem ile parmaklarınız raksedebiliyorsa çünkü o çaresizlik sizde ne kalem bırakır nede kalemin ucundaki harflari savaşmak artık kaçınılmazdır çünkü ruhun en büyük düşmanıdır çaresizlik...
Küçük bir kız çocuğunun karanlıktan korkup en kuytu köşelere saklanması eli ile yüzünü kapatması gibi ürkek titreyen bedenideki o naiflik gibidir çaresizlik. seslenemez elini uztamaz direnemez ağlar vede bekler o küçük kız bir ışık mutlaka olmalı...
Son günlerde insanları izlemekteyim otobüste,cafelerde,sahilde ,parklarda,sosyal ağlarda neredeyse herkeste ifadelerde,söylemlerde,bakışlarda,yayınladıkları fotolarda , durum vede yorum yazılarında hep aynı şey ‘’çaresizlik’’ aslında hayatımızın ortak noktası haline gelivermiş o muazzam düşman.
Şimdi diyeceksinizki peki ne yapalım çaresizlik dedin tanım yaptın peki sonuç..
Şöyle bir arkamıza yaslanalım gözlerimizi kapayıp arakaya bıraz geriye doğru ufak bir yol alalım zamanın içinde birkaç durak arkaya doğru gidelim şimdi bulunduğumuz bu durağa nasıl geldik bir göz atalım ama bu gezintiyi yaparken amacın yargılamak olmadığınıda unutmayalım.
Şimdi sizi duyar gibiyim ilk cümlelerinizden biri şu ‘’ Neden aşk hep böyle,kadın ve erkeğin gizli stratejilerle savaş meydanına çevirdiği bir şey? ‘’
‘’ben sadece güvenmek istedim’’
‘’zamanın bu kadar çabuk geçmesi zamanın saçlarıma böyle dökülmesi benim suçummu ?’’
‘’içime hep düğümler attım’’
‘’ben hep yanlızdım’’
Ve daha nice nice cümlelerki bunlar gibi bir çoğunu bende yazabilirim.Aslında bu cümlelere şöyle bir baktığımızda sorunun temelinde hep kendimiz var çünkü hep güvendik,sevdik,inandık.kaybettik.geç kaldık yada çok erken geldik kısaca biz olması gerekenlere yaşanması gerekenlere hep hazırlıksız yakalandık sonrada kaçınılmaz son ÇARESİZLİK ile başbaşa kalıverdik.
Şimdi açın gözlerinizi yaslandığınız yerden doğrulun herşeyin bir özü olduğunu kazanmak kadar kaybetmekte olduğunu nasıl doğumun varlı ve ölümün gerçekçiliğini biliyorsak düşmenın sendelemenın canın yanmasınında var olduğunu önce kabul edelim hiçbir şeyin çaresiz bakın çaresiz dedim !!!olmadığını unutmayın bir bebek nasılki yürümeden once yerde debelenmeyi sonra emeklemeyi sonra sıralamayı ve sonra yürümeyi öğreniyorsa saat bile biri göstermeden iki ye geçemiyorsa herşeyinde bir zaman akımına maruz kaldığını kabul edelim.
Evet belki zamanınız kısıtlı tahammülünüz kalmadı ama sabır tevekkül vede en önemlisi inanmak sizin içinizdeki en büyük üç savaşcı siz savaşçılarınıza güvenirseniz ÇARESİZLİK denen düşmanıda yenmek kaçınılmaz olacaktır öznce kendinize ruhunuza inanınki uzuvlarınızda hareket edebilsin hayat siz istediğiniz sürece size var siz istemesseniz hayat zaten anlamsız..HAYATA ÖNCE KENDİNİZE İNANARAK SONRADA GÜLÜMSYEREK BAKIN BAKINKİ HAYATTA SİZE AYNI BAKSIN..Hoş tutun zatınızı...
...FK...
FACEBOOK YORUMLAR