BİZİM ÇOCUKLAR

Her sabah gözlerinizi açıp evden ayrıldığınızda kiminiz okuluna kiminiz işine kiminiz ise planladığınız etkinliklerinizle haşır neşir olurken hiç etrafınıza baktınız mı ? Size göre farklı olan bizim gibi değiller dediğiniz güzel inanları hiç farkettiniz mi ?

  Down , otistik , mikrosefali ,west sendromu, mental retardasyon lu (zihinsel engelli)Görme , işitme engelli , bedensel engelli bireylere eminimki rastladınız ve eminimki bu tanımlardan bir çoğunuzun haberi bile yok halbuki onların sizlerden farklı gerektirecek bir durumlarıda yok aksine onlar çok özel insanlar..    Hiç Down sendromlu bir çocuğa gülümsediniz mi ? Siz down sendromlu bir çocuğa gülümsediğinizde onun ilk yapacağı şey size tüm güzelliğyle bakıp kahkaha atması olacaktır çünkü down lular dünyanın en sıcak kanlı yaratılmışlarıdır.   Otistik bir çocuğun ayrı bir dünyası olduğunu  kabul edip onlarla otobüste, yolda vb. Alanlarda karşılaştığınızda onlardan kaçmak yada boş bakışlarla seyretmek yerine lütfen bir dokunun yada en güzel ve özel olanı bir "merhaba" diyin lütfen..size bakmadıklarını sizi farketmediklerini sandığınız bu bireyler sizi görürler, duyarlar en önemlisi her haliniz ile sizi hissederler çünkü onlarda diğer tüm engelli bireyler gibi özel yaratılmışlardır.    Sizlerin yakın çevrelerinizde olmasada Dünyanın yaklaşık %15 /20 sinin engelli bireylerden oluştuğunu ülkemizdede yaklaşık 13 milyona yakın engelli birey olduğunuda bilin . Ne düşünürseniz düşünün onlar bu ülkenin birer ferdidir. Bir çoğunun çok güzel resim  yaptığı , müzik aletrini çaldığı , çok güzel şarkı söylediği. Hatta ve hatta bir mehter takımının bile varlığının olduğunuda söylemeden geçmeyelim.      Toplum içerisinde yaşam , yaşamak sadece aynaya bakar gibi herkesi herşeyi kendimiz gibi göremekle olmuyor özel bir bireyin annesi babası kardeşi olmak Nasıl birşey ?empati kurmayı deneyip düşünelim bizlerin  belkide bir kaç dakika karşılaştığı bu özel bireylerin aileleriyle 7/24 birlikte olduklarını neler yaşadıklarını neler yapmak isteyipte yapamadıklarını birkere bile evlatlarından anne baba kelimesini duyamadıklarını " hadi koş annem babam.."" Dediklerinde kollamayan çocuklara sahip olmanın nasıl bir his olduğunu çok daha iyi anlayacaksınız.   Yılda bir defa sosyal medyada onları hatırlamayalım ekranlarımızı bir günlüğüne mavi bir günlüğüne bu gün onların günü diyerek renklendirmeyelim süslemeyelim onlar her gün varlar ve her gün olucaklar.onlar bizim çocuklarımız kızaca biz onlarla biziz düşünün olurmu ? Lütfen... Hoş tutun zatlarınızı... ...FK...