Sadece bedenleri şekil olarak gören içinde bir can olduğunu düşünmeden
bakış atan tabiri caizse burun kıvıran hatta laf söyleyen içlerinin
çirkinliğini dillerine döken insanların karşılarındakini sırf
kendilerinden , kendi çocuklarından farklı göründükleri , konuştukları
, baktıkları için dışlayan herşeyden önce onların çocuk olduklarını
bile göremeyen insanlarla yaşadığımızın farkındamıyız ?
Neden mi böyle bir tanım yapıp soru soruyorum anlatayım.Ülkemizde
milyonları aşkın kimilerine göre özürlü ki onların kimseye özür
borçları Yok kimilerine göre engelli ki Aslı'nda onların kimseye engel
oldukları da Yok sadece özel olarak yaratılmış yada geçirdikleri bir
hastalık yada kaza sonucu uzuvlarını bizler gibi kullanamayan
bireylere ve çocuklara bakışları davranışları yüzünden bu tanımı
yaptığım bir gerçektir.
Bu çocukların nasıl nefes almaları yemek yemeleri gerekmekteyse aynı
zamanda parklarda oyun oynamaya sokakta , kaldırımda , yürümeye
markette , alışveriş merkezlerinde ebeveynleri ile gezmeye
hastanelerden ve diğer kamu kuruluşlarından yararlanmaya en mühimi de
okumaya eğitime ihtiyaçları olduğunu bilmemiz gerekmiyormu ?
Ama ne yazıkki öyle anne babalar yada ebeveynler varki okullarda kendi
çocuklarının sınıflarında böyle bir çocuk gördüklerinde sanki ruhani
bir yaratık görmüş (varlarmı oda muamma) yada cüzzamlı bir hasta
görmüş gibi gözlerini büyütmekte renkleri değişmekte çocuklarının
kolundan çekiştirerek oradan uzaklaştırmakta hatta öğretmenlere
metazoru yaparak baskı yapmakta okul idaresine dilekçeler vererek
çocuklarını akıllarınca o meleklerden korumaktalar ve bunu yaparken
karşılarındakinin çocuklarının akranı olduğunu onunda bir annesi
babası olduğunu en mühimi küçücük bir kalbi olduğunu düşünmeden o
sıralarda yalnız vede yalnız kendi çocuklarının oturma hakkı olduğunu
düşünen yaratılmışlarla yaşıyoruz.Sizlerden çok özür diliyorum ama ben
bunlara insan diyemiyorum.
Bu pervasız tutum içerisinde olan yaratılmışların çocuklarınıda aynı
zehirle beslemelerini bir düşünsenize karşılıklı küçücük atan iki
kalbin birinin zehir zemberek duygular taşıyarak karşısındakine
olmaması gereken davranış ve söylemlerle davrandığını ve diğer kalbin
hıçkıra hıçkıra attığını ruh halini gözünüzün önüne
getirebiliyormusunuz bulunmuş olduğu durumun ağırlığının üzerine birde
anlamsız bir nefret yığınıyla omuzlarına yüklenen yükün ağırlığı ne
kadar korkunç bunun tarifi bile mümkün değil değerli dostlar.
Ülkemizde her sene sırf bu sebepten yılan pes eden 1000 e yakın
çocuğumuz olduğu ve okullarını bırakarak eğitimden vazgeçtikleri ne
yazıkki bir gerçek.Şimdi bu çocukların eğitimlerinden vazgeçmelerine
mi yanalım kırılan gururlarına mı inciltilen yüreklerine mi yoksa uçup
giden hayallerinemi üzülelim.
Ben bir özel eğitimciyim her gün bu çocuklarla iç içe onlarla hayat
mücadelesi vermekteyim şimdi diyeceksinizki ülkemizin bu kadar sorunu
varken bu çok önemlimi evet önemli çünkü bu ülkenin en büyük sorunu
cehalet biraz önce bahsettiğim konuda cehaletin hemde kara cehaletin
ta kendisidir. Ben ve arkadaşlarım çocuklarımız için hergün yürümek ,
konuşmak , okuma yazma öğrenebilmek , kendilerini , dert ve
isteklerini anlatabilmek , herşeye rağmen gülümseyerek bizde varız
bizde bu hayatın bir parçasıyız diyebilmek için çabalıyoruz ve bunuda
yapmaya devam edeceğiz.
Hiçbir kadın anne olmamak istemez vede hiçbir anne çocuğunun diğer
çocuklardan farklı olmasını istemez fakat bu durum sö konusuysada onu
gözünden bile sakınır çünkü bu annelerle hergün iç içeyim bunu he gün
görüyorum.
Bu yanlışta olan sevgili anne baba vede ebeveynler unutmamanız gereken
vede aklınızın bir köşesinde olması gereken bazı gerçekler var
sizlerin sağlıklı dünyaya gelen evlatları olabilir bu demek değilki
hep böyle olacaklar bir kaza bir hastalık en basıti ayaklarının
küçücük bir taşa takılması sonucu yere düşmeleri bile çocuklarınızın
bu dışladığınız öcü muamelesi yaptığınız çocukların durumlarına
düşmeleri mümkün gönül bunun asla olmamasını ister lakin böyle bir
durumla karşı karşıya kalabileceğinizide lütfen unutmayın.Cahillik
cehalet sadece okuma yazma bilmemekle olmuyor ne yazıkki en büyük
cahillik İnsan ayrımcılığı şekilciliktir bu yanlışı yapan çok ünv.
Mezunu insanla ne yazıkki karşılaştık.
Biz her zaman bir eğitimci olarak şunu savunduk eğitim ailede başlar
bunun içinde önce ana baba eğitimi sonra çocukdedik. Biz bunu
yapabilirsek bunu başarabilirsek ne küçük yürekler ağlar nede onların
anne babaları .Empati kurmayı bilmeden bir toplumun var olması
varlığını sürdürmesi ne kadar olur siz düşünün lütfen empati kuralım
en önemlisi İNSAN olduğumuzu unutmayalım hayatı paylaşmayı bilelim
öğretelim çünkü hayat paylaştıkça güzel.
Hoş tutun zatlarınızı...
...FK...
FACEBOOK YORUMLAR