Şol Cennetin Irmakları

Bir avuç toprak parmak arasından adeta su gibi akıyor.
Hangi derenin suyu bu?
Yunus Emre’nin bu güzel eserini uzun zamandır, böyle müthiş bir dinginlik içinde dinlememiştim.

Yer, Zincirlikuyu Cami.
Hoca, başta Gazi Mustafa Kemal olmak üzere tüm şehitlerimizi, gazilerimizi saygı ve rahmetle anıyoruz diyor. Ardından bu güzel insan Timur Selçuk beyefendiye son görevinizi yapmaya gelmişsiniz. Caminin her köşesi onun için yapılan çelenk bağışları ile dolu. Erol Evgin, Nebahat Çehre ortak çelenkten tutunda, Sertap Erener’e. Okulu Galatasaray Lisesi ve başkanından. En büyük ve bembeyaz olanı ise İBB Başkanı, Ekrem İmamoğlu’ndan.
Rutkay Aziz uzakta duruyor. Devlet, opera baleden tutunda. Tiyatro sanatçıları, orada.
En başta da emeğin simgesi DİSK.

Dualar yapılıyor ve Türk bayrağına sarılı naşı, alkışlarla DİSK görevlileri tarafından sırtlanıyor. Başkan Arzu Çerkezoğlu’da orada. Her zaman her koşulda eylemde olduğu gibi bugünde yelekleri üzerlerinde.

Camiden çıkınca çok yakın yerde son mekânına varıyoruz. Yağmur, kalabalık ama camiden çıkarken ki gibi alkışa engel değil.
Hoca yeniden duaya başlıyor: Önce bayrağımızı güzelce toplayalım lütfen. Bir kez daha Timur Beyefendinin iyi bir insan olduğuna şahitlik eder misiniz? Sesler, yüksekçe çıkıyor: EVET!

Camide ki duasına ilave olarak Peygamber efendimiz, bütün ecdadlarımız, Gazi Mustafa Kemal Atatürk, şehitlerimiz, gazilerimiz için dua ediyoruz. Ve güzel insan Timur Selçuk beyefendiyi, bu tertemiz topraklara teslim ediyoruz.
Dualar bitiyor.

Ellerinde karanfil ile bekleyen hanım arzu edenlere veriyor. Disk görevlileri, tek tek küreği bir diğer arkadaşına bayrak gibi teslim ediyor. Herkes atsın! Deniyor.

Halktan bazı insanlar, toprak üzerinde ki kaba taşları topluyor.
Timur Beyi seven, yakını ya da yakını olmadan ona saygısı ve sevgisi için gelen vatandaşlarımızın ebediyete intikal etmiş, cümle geçmişlerine de dualarımız gönderiyoruz, kabul eyle. Diyor.
Dua bitiyor, o ne muazzam korodur. Ne güzel seslerdir ki…
Ve geliyor: Yunus Emre’den…

“Şol cennetin ırmakları…” Babasının yanına, yine babasının bestesi ile uğurlanıyor. Ve adeta o mezarın başında melekler dört dönüyor.

Muhteşem bir dinginlik. Hoca bile eşlikte. Herkes bir bütün.
Güzel insan uğurlar olsun!
Mekânın cennet, yolun ışık olsun!

EMEL SEÇEN, 7 Kasım 2020 İstanbul