Düz Dolan Düz Otur Ay Kişi

68 kuşağı, çiçek çocukları, vs. hepsinde de eninde sonunda bir müzik vardır..
Çünkü bir dönem başta savaş istemeyen çiçek çocukları ile Beatles, Pink Floyd doğarken.
Folk Rock’da, Bob Dylan gibi…
Bir dönem yine Joan Baez, çıkmıştır. 
Üç oktav sesi ve özellikle toplumsal konulara eğilimi ile Amerikan Folk sanatçısıdır.
Folk ne demek, oluyor yani HALK!
“Dona dona”, dediğimizde herkes bilir.
Ama sözlerine baktığımızda belki de çok bir anlam çıkaramayız. 
İçinde bir buzağın geçtiğini ama önce sadece müziğine hayran kalanlar ve sonradan da takipçileri çoğalır.
Der ki:
“Pazara giden bir vagonda bağlanmış
Bir buzağı var, hüzünlü gözlerle bakan.
Ve çok yukarılarda bir kırlangıç ,​
Gökyüzünde hızla kanat çırpan...
Rüzgârlar nasıl da gülüyor...
Olanca güçleriyle gülüyorlar.
Gülüyorlar tüm gün boyunca
Bütün yaz gece yarısına kadar.
"Şikâyeti kes artık" dedi çiftçi,
"Kim sana bir buzağı ol dedi?
Neden uçmak için kanatların yok
Şöyle hür ve gururlu bu kırlangıç ​​gibi?
Buzağılar kolayca bağlanır ve kesilir
Asla bilmezler nedenini.
Ama özgürlüğe değer verenler,
Uçmayı öğrendiler şu kırlangıç gibi !”

Şimdi bu hesap, bugün bu folk tarzının modası geçti, deyip yorumda bulunmak, ne tür bir olası durumdur, pek kestirmek mümkün değil!

Hele hele 'yaşanmışlığın 'izlerinin en derin anlatıldığı bizim özümüz, halkımızın yüreğinden doğan, Türkülerimizi,  son kullanımı geçmiş,  raf ömrü dolan tüketim malı gibi ortaya sunmak, hezeyandır !

Küçüklüğümden beri türkü dinlemeyeni, şiir sevmeyen gibi anlamam, pek olanaklı olmamıştır. Çünkü dediğim gibi 'öz 'dür. 

Bizler, çok kıymetli Anadolu topraklarında çok kültürlülük, verimlilik, zenginlik ve müzik olarak,  enstrümanları ile harmanlanmış bir toplumuz.

Çok sanatçımız var ama adı yerinde diye değinmek isterim. Unutmuş olanlar için hatırlatalım,  “Modern Folk Üçlüsü” diye bir müzik grubumuz vardı.
Rahmetli Bülent Ecevit’in, “Takalar” şiirini, grubun üyesi Doğan Canku, bestelemişti.

“Takalar geçiyor yükle yürekle
Takalar geçiyor emekle dolu
Günlük güneşlik kıyılardan
Kopmuş denizlerde Anadolu”


ZENGİN ANADOLU

Bizler, bu vergin toprakların çocukları olarak türkülerimizi hep baş tacı etmişizdir çünkü içselleştirmişizdir. Ancak kendi vatanına, yani bulunduğu yeri yadırgayanın anlaması mümkün değildir. Eğer içinde bir üstencilik yoksa.


Bizler; askerimize, sevdiğimize türkü yakarız. 
Bu toprağın bilgeleri, ozanları söz olmuş ve Âşıklar doğmuştur. 
Pir Sultan, Nesimi, Âşık Veysel, Yunus Emre'den tutunda, Ruhi Su'ya, Özay Gönlüm 'e, Muzaffer Sarısözen, Zehra Bilir ve daha niceleri bizlere, bizi anlatmıştır. 

Toprağın bereketi kadar, realitenin kendisindeki yansımasını yaşamış, bedel ödemiştir. 
Âşık Mahsuni Şerif, Neşet Ertaş, raf ömürleri dolmuş mudur?
O yüzden mi, cenaze törenleri bile dolmuş, taşmıştır!
Yoksa bir çökertme ile bile, çok şey anlatan ve bununla birlikte bitmeyen, bitmeyecek yiğitliğimiz, neye dokunmaktadır?

İşin özü, 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramımızın 101.yılındayız. Malûm salgın nedeni ile birkaç gündür, tam olarak evdeyiz.
Aklıma çocukluğum deyince, o yıllardan sevdiklerim arasında olan Türk Halk Müziği sanatçımız, aynı zamanda tıpkı Can Etili gibi avukat olan, Necla Akben, geldi ve onun hep çok güzel yorumladığı Azeri türkülerimiz ve güzel Kars’ımıza doğru götürdüğü türkümüz geldi.

Ben, anaokuluna Kars, İsmet paşa İlköğretim okuluna gittim. Düşünün o yıllarda, orada bir anaokulu var!
Eğitime bakışa, bakın bir.
Bir de şimdilerde çoğalan,  alabildiğine özel okul ve üniversiteler…
Dolayısı ile Kars ilinin bende, siyah-beyaz hatıralarda, yeri başkadır. 
Orada ki küçük yeşil boyalı tek katlı, arkasında minik bir bahçesi olan kiralık evimizin tam karşısında ki sokak arkadaşlarım dün gibi aklımda. Onlarla paylaşımlarım, henüz iki buçuk, üç yaşlarımda olmama rağmen.
Ve heybetli uzak yakın Kars Kalesi.

Konseri sonrası, teri soğumadan daha Erol Büyükburç' un elini ilk orada öptüm. 
Savaş Ay’ın annesi, Şükran Ay ve kız kardeşini sahnede, ilk burada izleme şerefine eriştim. 
Hepsi rahmetli ve birileri bir şeyler yumurtlayınca, söyledikleri doğru mu, sanılıyor? 
Kendi memleketine yabancı olan, halkı ile hiç kucaklaşamamış yapay samimiyetler yaratanlardan usandık.
Aman, artık ne olur, seçici olun!
Türkülerimiz, Türkiye’mizin vazgeçilmezidir. 
O yüzden Necla Akben türküsünün sözleri ile kapayalım. 
Ve bence, her akşam Türkü dinlemeye devam edin mesela hafta başına yine baş ucu şarkınız, Âşık Mahsuni’den, Sarı Saçlım Mavi Gözlüm, olsun!

Türkü derinliğinde, fabrika ayarlarınızda ve özünüzde kalmaya devam ediniz!