Aysel ve Ünzileler…

Aysel’i yazıyorum.
Aysel Gürel’i, bugün yaşasa 92 yaşında olacak, yine rengârenk giyinecek, üzerinde düşünülecek sözler edecek. Belki Beşiktaş pazarında yine çok sevdiği halk ile hemhal olacak. Geçen hafta olan doğum gününü kutlayacak, çantasındaki kurabiyelerini paylaşacak.

Türkiye’nin öğrenmesi gereken kişilerinden biridir, Aysel Gürel. Herkes onu, kafasına estiğini yapan olarak bilse de o, bile isteye, hatta kendisine deli mahlası takarak söylemek istediklerini çok zekice paylaşmıştır. Çok okuyan, kültürlü bir aileden gelen Gürel esasında, Sanat tarihi, okumuş ve kısa dönem Edebiyat öğretmenliği yapmıştır. Birçok film yanında tiyatro oyunculuğu da yapmıştır.

1963 yılında, Münir Özkul ile Anadolu’da Tiyatro turnesine  giderken, babasının yanında gördüğü ve üstelikte babasının ifadesi ile haftaya evlendirilecek, Ünzile ve nice Ünzileler için, 1986 yılında Onno Tunç çalışması ve Sezen Aksu yorumu ile “Git” albümünde yer alan tam dokuz şarkıya, beş şarkısı ile katkıda bulunur. O 1973 yılında Baha&Güzin albümüne, Deli Balım, şarkısı ile müzik piyasasına girer ve vefatına kadar yüreklerimize dokunan şarkıları üretmeyi başarır. Esasında hep ezilen, baskı gören, aldatılan kadını farkındalığa taşımak ister.

Bugün baktığımızda, dün bir avukat taciz ile suçlanan oyuncu erkek müvekkilinin savunmasını yaparken, “ ne yapalım, sizin mesleğinizde böyle, mesela benim bir avukat arkadaşım gelip kucağıma oturmaz” diyor. Yani her yol mübaftır. Siz oyuncu, hele kadınsanız, konumunuz bellidir. Bundan başka bir anlam çıkmıyor. Yalnız olarak belli bir saatten sonra minibüse binerseniz, hafif kadınsınız. Katliniz vaciptir. Sevgiliniz sizi yeri gelir sever, yeri gelir döver, yeri gelir bıçaklar. O, erkektir ne yapsa yeridir! Kır bacağını otur!
Okumuşu bunu yaparsa, cahili ne yapmasın!

Aslında bunun okumaktan öte yaşam biçimi ailenizde babanızın, abinizin, anneniz öncelik olmak üzere varsa kız kardeşlerinize nasıl davrandığı ile doğru orantılı. Sevmeyi bilmiyoruz! Korumayı bilmiyoruz! Kucak açmayı, anlamayı hiç!

Aysel Gürel, Nükhet Duru’dan defalarca dinlediğimiz SEVDA şarkısında:
Gözleri nemli nemli
Yaralı ceylan gibi
Ağlayıp inliyorsun
İçli bir keman gibi

Ne kadar özlesen de
Ne kadar sabretsen de
Yıllarca aldatıldın
Bekledin kadın gibi, der ama bazıları mecnun gibi diye değiştirerek kullanıyor.
O şarkıda her haltı yiyen erkeğin eylemine kadın onuru ile dimdik duran, bekleyen ve sonunda “değmez ona ağlamaya” diyen, KADIN var ama kadının adı yok!

Kadın, ne de olsa eksik etek!
“Varmadan sekizine
Ergin oldu Ünzile
Hem çocuk hem de kadın
12'sinde ana
Bir gül gibi al ve narin
Bir su gibi saydam ve sakin
Susar kadın Ünzile
Yağmuru kim döküyor?
Ünzile kaç koyun ediyor?
Dayaktan uslanalı
Hiçbir şey sormuyor”
Hakikaten Ünzileler kaç koyun ediyor?
Dün, minnacık bir kızın katilleri sonunda bulunuyor. Uzakta değil, meğerse halası tutuyor, amcası öldürüyor, teyzesi izliyor, Müge Anlı canlı yayında çözüyor.
Özgecanlar, Münevverler, Cennet Tuğba Tokbaşlar, Buket Yıldızlar, Zeynepler, Helinler, Cerenler…
Öldürmek, sevmek mi?

Bakış açı, sevgi anlayışı değişmedikçe nice kızlarımız böyle sevgi sanarak katiline koşacak. Sevgiyi bilse de, katil gerçek sevgiyi içinde beslemedikçe, kendini ve bir başka canlıyı öldürmeye devam edecek.
Geçmişi yüzyıllara dayanan, yok sayılan en değerli dünyanın üreteni kadını, Türkiye Cumhuriyetinde, Gazi Mustafa Kemal Atatürk ile kıymet verilen Medeni Kanun, Türk Kadınına Seçme ve Seçilme,  hakları gibi biçimlenmiş, Eğitim Sistemi ve Cumhuriyet kazanımları yaşatılmadığı, korunmadığı müddetçe okul çağlarında kızlarımız, Ünzilelerimiz, yok edilmeye devam edecek.
Aysel Gürel, kadınların kahramanıdır!

Onu rahmet ve saygıyla anarken, kızlarımızı melek görüp korumak, boynumuzun borcudur.
Kadınlar, genç kızlar, kız çocukları, dünyaya hediyedir. Sizlerin malınız değildir!
EMEL SEÇEN, 16 Şubat 2021,İstanbul